[Absinthium]

Вчерашний концерт мимо не прошёл. Хорошо зашло.


И ещё безумно понравилась песня на стихотворение Короткевича. Жаль, что её пока нигде нет. А стихотворение очень нравится:

Імпрэсія

Імпрэсія

Сьніў я сон, быццам нехта пяшчотна мяне крануў.

Чуў я словы пяшчоты, прывабныя, як міражы.

Сон кагосьці здаўна мне вярнуў, пазабытую, але адну,

Зь цемры згаслыя гукі вярнуў да струны, ўваскрасіўшы струну.

І яна зазьвінела – у явы і сну на мяжы.

І на гэтай мяжы я цябе зьберагаў, як агонь трапяткі,

Як хвіліну дрымоты апошнюю мы беражэм

Ад павеваў і пахаў, ад сонца, ад дотыку грубай рукі,

І ад песьні дажджу, і ад думкі, што нас сьцеражэ.

Бо не ведаў – і ведаў, – што дзень узьляціць, як ласо,

І пацягне бакамі мяне па пяску і траве

Да турбот, да жыцьця, да шумлівых яго галасоў,

Да згрызот, забыцьця, да імклівых дарог і лясоў,

Да ўсяго, што навекі цябе ад мяне адарве,

І ўпадзеш ты у змрок, як сьляза, як згасаючы дзень,

І навекі ты ў цёмных, бяспамятных згінеш вяках

Ў міг апошні дрымоты, як толькі наяве ўпадзе

Не на грудзі твае, а на ложа пустое рука.

1969 У. Караткевіч

@музыка: Вайцюшкевіч